สะเก็ดแผล...

มีใครบ้างคะที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเป็นแผลเลย ?

ไม่ว่าใครก็คงเคยมีบาดแผลติดตัวมากันบ้างไม่มากก็น้อย แล้วแต่วีรกรรมของแต่ละบุคคลไป

ว่าใครซนมากซนน้อย ใครมีสติตั้งอยู่บนความไม่ประมาทมากกว่ากัน หรือบางครั้งระวังอย่างเต็มที่แล้วก็ได้รับบาดแผลมาเป็นของกำนัล จากสาเหตุต่างๆ ที่อยู่เหนือการควบคุมของคุณเอง

เวลาเป็นแผลนี่มันเจ็บนะคะแล้วเวลาที่มีใครหรือมีอะไรมาโดนที่แผลอีกด้วยนี่...เจ็บสุดๆ เลยและก็กว่าจะหายก็ใช้เวลานานพอสมควร บางบาดแผลก็ทิ้งร่องรอยตอกย้ำความเจ็บปวดไว้ให้ช้ำใจอีกต่างหาก

เวลาที่แผลตกสะเก็ดเวลาลูบไปที่แผลรู้สึกยังไงกันบ้างคะ ?

บางครั้งก็ตึงๆ คันๆ แข็งๆ บวกกับรำคาญอยากจะแกะ  ยิ่งแกะยิ่งมัน .. ยิ่งมันยิ่งแกะ

ผู้เขียนเคยแอบเข้าใจว่า..ถ้าแกะสะก็ดแผลออกแล้วจะหายเร็วขึ้นแผลจะไม่แข็งแล้วจะกลับสู่สภาพเดิมเร็วขึ้น แผลมันนิ่มก็จริงค่ะแต่มันทั้งเจ็บทั้งแสบ สักพักตกสะเก็ดอีกก็แกะอีก ก็เจ็บแสบอีก วนเวียนอยู่อย่างนั้นจนกว่าแผลจะหายเจ็บ ซึ่งใช้เวลานานมากกว่าจะหายดีแถมยังทิ้งรอยแผลเป็นนูนๆ ไว้ให้ เจ็บใจ เศร้าใจและนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดรอยแผลนั้นอีก...

และแล้วผู้เขียนก็ได้ค้นพบว่า...แท้ที่จริงแล้วถ้าเราไม่ไปลูบ แคะ แกะ เกา ไม่ไปกระแทกบาดแผลที่กำลังตกสะเก็ดนั้น บาดแผลนั้นจะหายได้เร็วกว่า

อย่าไปมองค่ะ ทนเจ็บๆ คันๆ ไปสักพักและดูแลบาดแผลนั้นให้ดีๆ แล้วจะเห็นว่าไม่นานนักบาดแผลก็จะหายดี จะเหลือทิ้งไว้ก็เพียงแค่รอยจางๆ บางครั้งแทบจะมองไม่ห็นเลยด้วยซ้ำค่ะว่าตรงนั้นเคยมีบาดแผลมาก่อน

จะว่าไปแล้ว...ก็เหมือนในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเราที่ผ่านเหตุการณ์ต่างๆมากันมากมาย  ทุกข์มากบ้าง น้อยบ้างคละเคล้ากันไป ความเจ็บปวดที่เคยเกิดขึ้นกับคุณ บางเหตุการณ์ก็ลืมไปแล้ว แต่บางเหตุการณ์ นึกถีงครั้งใดก็อดที่จะน้ำตาไหล หรือทุกข์ใจไม่ได้

เวลาบวกกับความอดทน นั่นเองค่ะที่จะนำไปสู่ความเข้มแข็ง ปล่อยวาง แล้วก็ทำเป็นลืมๆ ไปบ้างดูสิคะ แล้วคุณก็จะรู้สึกได้ว่า ความทุกข์มันเบาขึ้น ลองดูค่ะ

บาดแผลในใจก็เช่นกันค่ะ...บาดแผลเล็กไม่นานก็จางหาย...อาจจะคงไว้ในความทรงจำเพียงเลือนลาง...แต่บาดแผลใหญ่ๆ นี่สิคะ มันจะทิ้งร่องรอยไว้ให้คุณจดจำไปอีกนานแสนนานลยทีเดียว